Future Perfect: Η εποχή της αμηχανίας
με επιμέλεια Δημήτρη Παπανικολάου

Αισθανόμαστε την εποχή μας ως μεταιχμιακή, όχι τόσο λόγω της αβεβαιότητας ή του φόβου μπροστά στις τεράστιες ταχύτητες με τις οποίες αλλάζει ο κόσμος, αλλά γιατί φαίνεται σαν οι αλλαγές αυτές να είναι προδιαγεγραμμένες, η συμμετοχή μας σε αυτές να είναι μηδαμινή, και, το κυριότερο, αυτό που «θα έχει συμβεί» τα επόμενα χρόνια να είναι μια σειρά εικόνων που έχουμε ήδη δει. Το «τέλειο» αυτό μέλλον παρουσιάζεται, με άλλα λόγια, και ως ένα μέλλον ήδη συντελεσμένο – κάτι που αποδίδει το λογοπαίγνιο «future perfect», που στα αγγλικά σημαίνει ταυτόχρονα «τέλειο μέλλον» αλλά και «συντελεσμένος μέλλοντας». Πώς αντιδρούν σ’ αυτή την εικόνα τέλειου-τετελεσμένου μέλλοντος η σύγχρονη καλλιτεχνική πρακτική και ο κριτικός λόγος στις επιστήμες, στα κινήματα και στην κοινωνία των πολιτών;

Τέσσερις ανοιχτές συζητήσεις για τη συμμετοχική ιστορία και τις προκλήσεις της, την τεχνητή νοημοσύνη και τη νέα αλγοριθμική πραγματικότητα, την ανάγκη για φροντίδα και αλληλεγγύη σε μια εποχή έντονης διαχείρισης πληθυσμών, και τη διάθεση «να ζήσουμε μαζί» με ευθύνη για το περιβάλλον, την ισότητα και τη συμπερίληψη.

---

10 Ιουνίου 19:00

Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Αρχείο, ιστορία, συμμετοχή: Η γραμματική της δημοκρατίας

Η «επιστροφή στο αρχείο» έχει πάρει τα τελευταία χρόνια τη μορφή μιας πολύ δυναμικής και δημοκρατικής διερώτησης για το ιστορικό γίγνεσθαι. Η ιστορία δεν είναι πια πεδίο μόνο των ειδικών, όλο και περισσότερο αναδύεται ως χώρος συνύπαρξης, παιδείας και πολιτειότητας. Ποιες είναι οι προκλήσεις αυτής της νέας «συμμετοχικής ιστορίας»; Σε μια εποχή διασποράς των fake news, ποιοι, επίσης, οι κίνδυνοι;

Συνομιλούν

Τζένη Αργυρίου Χορογράφος
Σεμπένε Iσέτε Πολιτική επιστήμονας, δημιουργός της πλατφόρμας Our Stories
Ιλιρίντα Μουσαράι Ερευνήτρια κοινωνικών επιστημών, ΕΚΠΑ, συντονίστρια Αρχείου Αλβανικής Μετανάστευσης, ΑΣΚΙ
Mario Banushi Σκηνοθέτης, ηθοποιός
Νάνσυ Παπαθανασίου Κλινική ψυχολόγος, επιστημονικά συνυπεύθυνη Orlando LGBTQ+
Πηνελόπη Πετσίνη Ιστορικός της φωτογραφίας
Μενέλαος Χαραλαμπίδης Ιστορικός

---

28 Ιουνίου 19:00

Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Κοινά θαύματα: Η ποιητική της τεχνητής νοημοσύνης

Πώς αλλάζει ο κόσμος με βάση τις νέες τεχνολογίες της επικοινωνίας, των δικτύων και της διαχείρισης δεδομένων; Πόσο γνωρίζουμε και πώς συνδιαλεγόμαστε με τις νέες τεχνολογίες καταγραφής, γεωτοποθέτησης (geolocalization) και επιτήρησης; Τι είναι η αλγοριθμική πραγματικότητα και πώς τη διαχειρίζεται η καλλιτεχνική έκφραση; Πόσο αλλάζει η έννοια του ανθρώπινου την εποχή της τεχνητής νοημοσύνης; Η συζήτηση ξεκινά με μια φράση του Γιάννη Ρίτσου («κοινά θαύματα») και στοχεύει εκτός των άλλων να διερωτηθεί πόσο «κοινά» και πόσο «θαυματουργά» είναι τελικά όλα αυτά.

Συνομιλούν

Δέσποινα Καταπότη Αρχαιολόγος με ειδίκευση στην πολιτισμική θεωρία και τα ψηφιακά μέσα, Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Στέφανος Λεβίδης Οπτικός και χωρικός ερευνητής, Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών & Forensic Architecture
Γιολάντα Μαρκοπούλου Σκηνοθέτρια
Πέτρος Πετρίδης Κοινωνικός ανθρωπολόγος, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Ελένη Τσατσαρώνη Ανθρωπολόγος της επιστήμης και της τεχνολογίας, ΕΚΠΑ & Ινστιτούτο Πληροφορικής «Δημόκριτος»
Θοδωρής Χιώτης Φιλόλογος, ποιητής

---

4 Ιουλίου 19:30

Πειραιώς 260, Χώρος Β

Σώμα, κοινότητα, ταυτότητα: Η πολιτική της φροντίδας

Γιατί γίνεται σήμερα το σώμα και η διαχείρισή του ξανά τέτοιο πεδίο πολιτικής διαμάχης, ταυτοτικής έκφρασης και ιστορικής γνώσης; Τι σημαίνει βιοπολιτική και νεκροπολιτική και γιατί οι όροι αυτοί χρησιμοποιούνται τόσο πολύ σήμερα; Ποια σημασία παίρνουν σήμερα, σε μια εποχή έντονης «διαχείρισης πληθυσμών», οι όροι «φροντίδα» και «αλληλεγγύη» ;

Συνομιλούν

Κασσάνδρα Ελ Ναζάρ Ηθοποιός
Νέλλη Καμπούρη Πολιτική επιστήμονας, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Μαρία Λούκα Ντοκιμαντερίστρια, δημοσιογράφος
Σούλα Μαρινούδη Κοινωνική ανθρωπολόγος, φιλόλογος ειδικής αγωγής
Γιώργος Σαμπατακάκης Θεατρολόγος, Πανεπιστήμιο Πατρών
Λίνα Χορδάκη Ιστορικός της επιστήμης, Princeton University

---

15 Ιουλίου 19:30

Πειραιώς 260, Χώρος Β

Πώς θα ζήσουμε μαζί: Η τέχνη της συνύπαρξης

Ξεκινώντας από τη γνωστή διερώτηση στα τελευταία σεμινάρια του Ρολάν Μπαρτ (Comment vivre ensemble?), και την επιρροή της στον χώρο της τέχνης και της αρχιτεκτονικής, θα προσπαθήσουμε να ξαναγυρίσουμε στα βασικά στοιχεία αυτού του ερωτήματος. Τι σημαίνει «μαζί» σήμερα (όταν μάλιστα η ίδια αυτή λέξη συχνά υιοθετείται από μισαλλόδοξες και ακραίες πολιτικές πλατφόρμες); Πώς μπορούμε να σκεφτούμε ένα μέλλον συνύπαρξης, όταν ο αλγοριθμικός πολιτισμός μάς προετοιμάζει όλο και περισσότερο για έναν κόσμο αμήχανης μοναξιάς;

Συνομιλούν

Άλκηστη Ευθυμίου Ερευνήτρια σπουδών φύλου, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Άρης Καλαντίδης Μελετητής αστικής ανάπτυξης και πολιτισμικών σπουδών, NYU Berlin
Ίρις Λυκουριώτη Αρχιτέκτονας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Λουκάς Τριάντης Αρχιτέκτονας – πολεοδόμος, ΑΠΘ
Αργυρώ Χιώτη Σκηνοθέτρια