Ικέτιδες
του Αισχύλου

Εξήντα χρόνια μετά την πρώτη παρουσίαση του έργου στην Επίδαυρο, το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν και το Θέατρο του Νέου Κόσμου παρουσιάζουν την εμβληματική τραγωδία του Αισχύλου «Ικέτιδες», με τη σκηνοθετική υπογραφή της Καλλιτεχνικής Διευθύντριας του Θεάτρου Τέχνης Μαριάννας Κάλμπαρη.

Μια παράσταση για τις βαθιές ρίζες της πατριαρχίας και τον τρόπο με τον οποίο καθόρισαν τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία από τους αρχαίους χρόνους μέχρι σήμερα.

Λένα Παπαληγούρα και Λουκία Μιχαλοπούλου μαζί με τους Γιάννη Τσορτέκη και Άκη Σακελλαρίου, συνθέτουν το εξαιρετικό πρωταγωνιστικό σύνολο μιας παράστασης που σηματοδοτείται από την επιστροφή της κορυφαίας Ελληνίδας τραγωδού Λυδίας Κονιόρδου στο αργολικό θέατρο.

Στις παραστάσεις της Επιδαύρου, η Μαρίνα Σάττι εμφανίζεται ως σολίστ, μαζί με τις χορωδούς από το δικό της γυναικείο χορωδιακό σχήμα CHÓRES, που παίρνουν μέρος στον εντυπωσιακό πενηνταμελή Χορό.

Η παράσταση θα παρουσιαστεί στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου στις 23 και 24 Αυγούστου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2024. Και περιοδεία σε επιλεγμένες πόλεις σε όλη την Ελλάδα.

Η παράσταση

Οι Ικέτιδες είναι το πρώτο και το μοναδικό έργο που έχει διασωθεί από την τετραλογία του Αισχύλου «Δαναΐδες». Πρωταγωνιστής είναι ο Χορός των πενήντα Δαναΐδων, που μαζί με τον πατέρα τους Δαναό ζητούν άσυλο στο Άργος- τον τόπο που κάποτε εγκατέλειψε κυνηγημένη από τον «οίστρο» η πρόγονός τους Ιώ- προκειμένου να ξεφύγουν από τους εξαδέλφους τους, τους πενήντα γιους του Αιγύπτου, που απαιτούν να τις παντρευτούν με τη βία.

Ο μύθος θέτει το ζήτημα της ταυτότητας και της θέσης της γυναίκας στην κοινωνία, εξιστορώντας παράλληλα το χρονικό της μετανάστευσης και της επικράτησης του ελληνικού φύλου στη χώρα των Πελασγών, των λεγόμενων «Προελλήνων».

Οι Ικέτιδες μιλούν για τις ανάγκες που οδηγούν τους ανθρώπους να ξεριζωθούν από τη γη τους, την άγρια μοίρα του πρόσφυγα, την αξία της δικαιοσύνης, τις αρχές της δημοκρατίας. Πάνω απ’ όλα όμως μιλούν για τον αγώνα της Γυναίκας ενάντια στον Άνδρα που με τη βία ζητά να της επιβληθεί.

Επιθυμώντας να επανασυστήσει στο κοινό τον εν πολλοίς άγνωστο μύθο των Δαναΐδων αλλά και το συναρπαστικό κείμενο του Αισχύλου, η παράσταση έρχεται να μιλήσει για την ενηλικίωση και τη λαχτάρα κάθε ανθρώπου για ελευθερία και δικαιοσύνη, θίγοντας μεγάλα ζητήματα της εποχής μας, όπως η προσφυγιά και η έμφυλη βία, που απασχολούν το ποιητικό αλλά και βαθιά πολιτικό αυτό έργο.

Η παράσταση ενώνει λυτρωτικά τις φωνές των αρχαίων ηρωίδων με εκείνες των σημερινών, φέρνοντας για πρώτη φορά στην ορχήστρα της Επιδαύρου ένα Χορό πενήντα Δαναΐδων από την χορωδία Chóres, την Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης και την χορευτική-ακροβατική ομάδα «Κι όμως κινείται» και ένα αντίστοιχης σύνθεσης σχήμα δεκαεπτά «Δαναΐδων» για τις παραστάσεις της περιοδείας.

 

Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους