Elli Paspala – My American SongbookΣοφία Τερεζάκη2023-07-10T17:52:27+03:00
Elli Paspala – My American Songbook Featuring Vassilikos
A journey down the American musical tradition through songs of legendary artists such as Cole Porter, George Gershwin and Leonard Bernstein as well as contemporary songwriters who defined an era and shaped the aesthetics of many generations to come, including Joni Mitchell, Leonard Cohen, Paul Simon and Prince.
Songs which remain classic and timeless, plus major moments in the history of American songwriting, are masterfully performed by Elli Paspala. Born and raised in New York, she retains the culture and treasures of American music as an integral part of her performing style.
Paspala is joined by a small orchestra consisting of a wind and a string quartet, alongside a group of musicians comprising some of Greece’s most accomplished soloists, led by David Lynch in saxophone, also in charge of instrumentations, Takis Farazis in piano, Petros Klampanis in double bass and Yannis Angelopoulos in drums.
Vassilikos, a fan-favourite of Greek audiences, will also participate, performing songs in his own, unique way, both jointly with Elli Paspala and solo.
Σαν πέρασε τον Ατλαντικό για να εγκατασταθεί στην πατρώα γη, η Έλλη Πασπαλά κουβάλησε μαζί της και όλα τα μουσικά εφόδια που είχε αποκτήσει στη γη που την είδε να γεννιέται· στη Νέα Υόρκη πρωτάνοιξε τα μάτια της, στη Νέα Υόρκη απέκτησε μοναδικές μουσικές εμπειρίες, που άρχισαν με τη μελέτη πιάνου και συνεχίστηκαν και καταστάλαξαν με την επισταμένη και πολύχρονη μελέτη τραγουδιού και ηθοποιίας. Ερωτεύτηκε έτσι τη μουσική πριν η μουσική ερωτευτεί τη φωνή της. Είχαν ριζώσει προφανώς στην ψυχή της ήχοι του ελληνικού μουσικού πολιτισμού, μια και οι δεσμοί της οικογένειας με τα πάτρια ήσαν ακατάλυτοι· Θεσσαλονικείς οι γονείς της, είχαν μεταναστεύσει το 1955. Είχαν ριζώσει όμως μέσα της και οι ήχοι του τόπου στον οποίο γεννήθηκε και μεγάλωσε – όταν εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα ήταν ήδη εικοσιπέντε χρονών· αυτοί οι ήχοι, με πολύχρωμο πρόσημο και άπλετους αισθητικούς ορίζοντες, δεν λησμονήθηκαν ποτέ.
Σε κάθε ευκαιρία οι αναμνήσεις της νιότης αναδύονται και καλούν στην επανασύνδεση με το παρελθόν. Οι πρώτοι μουσικοί έρωτες αναδεικνύονται και αποδεικνύονται, ως συνήθως, αιώνιοι. Και αυτούς θέλησε η Έλλη Πασπαλά να μοιραστεί με τους ακροατές που θα την τιμήσουν με την παρουσία τους. Έστησε μια γέφυρα πάνω από τα ταραγμένα νερά της ανήσυχης εποχής μας και άνοιξε το σεντούκι των αναμνήσεων χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς φθαρμένη και αγιοποιημένη νοσταλγία. Ερωτευμένη με το χθες, που γνώρισε παιδί, αλλά και με το σήμερα, που βίωσε στην ενηλικίωσή της, θέλησε τούτο το καλοκαίρι να παρασύρει τη σκέψη και στις δυο πλευρές της καρδιάς της. Γιατί αν η μισή της καρδιά εδώ βρίσκεται, ο τόπος εδώ, η άλλη μισή βρίσκεται κάπου στ’ αντίπερα του Ατλαντικού, ο χρόνος εκεί. Στην απόλυτη ωριμότητά της η φωνή της ταξιδεύει πέρα από το ουράνιο τόξο και ερμηνεύει τούτα τα ριζωμένα μέσα της τραγούδια με ζηλευτό νεανικό ενθουσιασμό, όπως τότε, την πρώτη φορά που αντίκρισε το μουσικό τους πρόσωπο.
Σε τούτο το μελωδικό, αρμονικό και ρυθμικό ταξίδι, του καλοκαιριού της φύσης και της καρδιάς, η Έλλη Πασπαλά δεν είναι μόνη. Έχει στη συντροφιά της παλιούς και δοκιμασμένους συνεργάτες, καταξιωμένους μουσικούς, έχει όμως και έναν τραγουδιστή με ξεχωριστή προσφορά· ο Vassilikos είναι αυτός. Οι φωνές τους πρωτοσυναντήθηκαν, δισκογραφικά τουλάχιστον, πριν από 20 χρόνια. Η φιλία τους παραμένει αδιατάρακτη και δεν παύουν μαζί να το τραγουδούν. Και ο Vassilikos ευχαριστεί για το κάλεσμα την Έλλη με μια από καρδιάς φιλοφρόνηση, καθώς διακηρύσσει τραγουδώντας ότι κανείς δεν συγκρίνεται μ’ αυτήν.
Ακούγοντας την Έλλη Πασπαλά να τραγουδά ο ακροατής διαπιστώνει για μιαν ακόμη φορά την καταλυτική διάσταση του χρόνου· οι καιροί αλλάζουν, τα τραγούδια όμως δεν χάνουν την αξία τους όταν ερμηνεύονται με τη συνέπεια της αφοσιωμένης αγάπης. Η φωνή της παραμένει μοναδική, η ερμηνεία της αποτελεί μια τελετουργία απαλλαγμένη από εξεζητημένους ακροβατισμούς και από ακραίους δραματικούς τόνους. Συνδυάζει την ουράνια τελειότητα με τη γήινη αμεσότητα· πένθιμη στον πόνο, γελαστή στην ευτυχία, μεταφέρει τους δέκτες της προσφοράς της στα ημίφωτα τοπία της μελαγχολίας αλλά και στις ολόφωτες μνήμες της χαράς. Στέλνει το καθρέφτισμα της λάμψης του φεγγαριού στο χρόνο και στο χώρο, κάνοντας την επιθυμία ανάγκη και την ανάγκη πραγματικότητα. Ακούγοντας τη φωνή της, μια φωνή που έχει φυλακισμένη μέσα της την αλήθεια του ύφους και την ακρίβεια του χρόνου, είναι αδύνατον να μπερδευτείς, είναι αδύνατον να κάνεις λάθος· και δεν είναι δυνατόν ποτέ να την ξεχάσεις.
Η Έλλη Πασπαλά υπόσχεται μια αλησμόνητη ακροαματική εμπειρία. Όπως πολλές φορές έχει αποδείξει, εκπληρώνει τις υποσχέσεις της στο ακέραιο.
