Έλλη Πασπαλά – My American SongbookΣοφία Τερεζάκη2023-07-10T17:51:21+03:00
Έλλη Πασπαλά – My American Songbook
Συμμετέχει ο Vassilikos
Μια ανθολογία αμερικανικών τραγουδιών περιλαμβάνει πάντα κάποια από τα αριστουργήματα των Τζορτζ Γκέρσουιν, Κόουλ Πόρτερ και Λέοναρντ Μπέρνσταϊν και τραγούδια όπως τα κλασικά πλέον «Over the Rainbow», «Moon River», «Cry Μe a River», που έχουν ταξιδέψει δεκαετίες ολόκληρες στον χρόνο, φτάνοντας με μελωδικότητα και αρμονία μέχρι το σήμερα.
Η Έλλη Πασπαλά αγκαλιάζει αυτά τα μαγικά τραγούδια του παρελθόντος στην προσωπική της ανθολογία, My American Songbook, προσθέτοντας στο δικό της «Τετράδιο αμερικανικών τραγουδιών» και δημιουργίες νεότερων τραγουδοποιών, όπως οι Τόρι Έιμος, Λέοναρντ Κοέν, Μπομπ Ντίλαν, Κάρολ Κινγκ, Τζόνι Μίτσελ, Ράντι Νιούμαν, Πρινς, Λου Ριντ, Πολ Σάιμον και Στίβι Γουόντερ, που αγαπήθηκαν με πάθος από εκατομμύρια ανθρώπους σε όλον τον κόσμο, σημαδεύοντας γενιές και εποχές, και εμπνέοντας νεότερους καλλιτέχνες παγκοσμίως.
Τραγούδια δυναμικά αλλά και λυρικά, προσωπικά, πνευματώδη, παιχνιδιάρικα αλλά και ανατρεπτικά, προκλητικά, επαναστατικά, που έχουν συγκινήσει –και πολλές φορές συγκλονίσει– όλους μας: «Bridge over Τroubled Water», «Both Sides Now», «God’s Song», «Superstition», «Nothing Compares 2 U», «Walk on the Wild Side», «Dance Me to the End of Love»…. Δημιουργίες μοναδικές και αναλλοίωτες στον χρόνο, συνεχίζουν τη μεγάλη παράδοση του αμερικανικού τραγουδιού συμπυκνώνοντας τη φωνή μιας χώρας που αγκαλιάζεται από δύο απέραντους ωκεανούς.
Στη μαγευτική σκηνή του Ηρωδείου και ο μοναδικός Vassilikos, αγαπημένος μουσικός συνοδοιπόρος της Έλλης Πασπαλά. Μαζί και χώρια θα μοιραστούν με το κοινό αυτά τα μονάκριβα δώρα που μας έχουν χαρίσει αμέτρητοι δημιουργοί από την Αμερική τα τελευταία σχεδόν 100 χρόνια.
Τους συνοδεύει ένα μουσικό σύνολο από σπουδαίους σολίστες, με επιμέλεια και ενορχήστρωση από τον εξαιρετικό σαξοφωνίστα και συνθέτη Ντέιβιντ Λυντς. Την «εικόνα» της παράστασης συμπληρώνει, με τους ατμοσφαιρικούς φωτισμούς της, η Στέλλα Κάλτσου.
David Lynch ενορχηστρώσεις τενόρο & σοπράνο σαξόφωνο, φλάουτο, κρουστά
Σαν πέρασε τον Ατλαντικό για να εγκατασταθεί στην πατρώα γη, η Έλλη Πασπαλά κουβάλησε μαζί της και όλα τα μουσικά εφόδια που είχε αποκτήσει στη γη που την είδε να γεννιέται· στη Νέα Υόρκη πρωτάνοιξε τα μάτια της, στη Νέα Υόρκη απέκτησε μοναδικές μουσικές εμπειρίες, που άρχισαν με τη μελέτη πιάνου και συνεχίστηκαν και καταστάλαξαν με την επισταμένη και πολύχρονη μελέτη τραγουδιού και ηθοποιίας. Ερωτεύτηκε έτσι τη μουσική πριν η μουσική ερωτευτεί τη φωνή της. Είχαν ριζώσει προφανώς στην ψυχή της ήχοι του ελληνικού μουσικού πολιτισμού, μια και οι δεσμοί της οικογένειας με τα πάτρια ήσαν ακατάλυτοι· Θεσσαλονικείς οι γονείς της, είχαν μεταναστεύσει το 1955. Είχαν ριζώσει όμως μέσα της και οι ήχοι του τόπου στον οποίο γεννήθηκε και μεγάλωσε – όταν εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα ήταν ήδη εικοσιπέντε χρονών· αυτοί οι ήχοι, με πολύχρωμο πρόσημο και άπλετους αισθητικούς ορίζοντες, δεν λησμονήθηκαν ποτέ.
Σε κάθε ευκαιρία οι αναμνήσεις της νιότης αναδύονται και καλούν στην επανασύνδεση με το παρελθόν. Οι πρώτοι μουσικοί έρωτες αναδεικνύονται και αποδεικνύονται, ως συνήθως, αιώνιοι. Και αυτούς θέλησε η Έλλη Πασπαλά να μοιραστεί με τους ακροατές που θα την τιμήσουν με την παρουσία τους. Έστησε μια γέφυρα πάνω από τα ταραγμένα νερά της ανήσυχης εποχής μας και άνοιξε το σεντούκι των αναμνήσεων χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς φθαρμένη και αγιοποιημένη νοσταλγία. Ερωτευμένη με το χθες, που γνώρισε παιδί, αλλά και με το σήμερα, που βίωσε στην ενηλικίωσή της, θέλησε τούτο το καλοκαίρι να παρασύρει τη σκέψη και στις δυο πλευρές της καρδιάς της. Γιατί αν η μισή της καρδιά εδώ βρίσκεται, ο τόπος εδώ, η άλλη μισή βρίσκεται κάπου στ’ αντίπερα του Ατλαντικού, ο χρόνος εκεί. Στην απόλυτη ωριμότητά της η φωνή της ταξιδεύει πέρα από το ουράνιο τόξο και ερμηνεύει τούτα τα ριζωμένα μέσα της τραγούδια με ζηλευτό νεανικό ενθουσιασμό, όπως τότε, την πρώτη φορά που αντίκρισε το μουσικό τους πρόσωπο.
Σε τούτο το μελωδικό, αρμονικό και ρυθμικό ταξίδι, του καλοκαιριού της φύσης και της καρδιάς, η Έλλη Πασπαλά δεν είναι μόνη. Έχει στη συντροφιά της παλιούς και δοκιμασμένους συνεργάτες, καταξιωμένους μουσικούς, έχει όμως και έναν τραγουδιστή με ξεχωριστή προσφορά· ο Vassilikos είναι αυτός. Οι φωνές τους πρωτοσυναντήθηκαν, δισκογραφικά τουλάχιστον, πριν από 20 χρόνια. Η φιλία τους παραμένει αδιατάρακτη και δεν παύουν μαζί να το τραγουδούν. Και ο Vassilikos ευχαριστεί για το κάλεσμα την Έλλη με μια από καρδιάς φιλοφρόνηση, καθώς διακηρύσσει τραγουδώντας ότι κανείς δεν συγκρίνεται μ’ αυτήν.
Ακούγοντας την Έλλη Πασπαλά να τραγουδά ο ακροατής διαπιστώνει για μιαν ακόμη φορά την καταλυτική διάσταση του χρόνου· οι καιροί αλλάζουν, τα τραγούδια όμως δεν χάνουν την αξία τους όταν ερμηνεύονται με τη συνέπεια της αφοσιωμένης αγάπης. Η φωνή της παραμένει μοναδική, η ερμηνεία της αποτελεί μια τελετουργία απαλλαγμένη από εξεζητημένους ακροβατισμούς και από ακραίους δραματικούς τόνους. Συνδυάζει την ουράνια τελειότητα με τη γήινη αμεσότητα· πένθιμη στον πόνο, γελαστή στην ευτυχία, μεταφέρει τους δέκτες της προσφοράς της στα ημίφωτα τοπία της μελαγχολίας αλλά και στις ολόφωτες μνήμες της χαράς. Στέλνει το καθρέφτισμα της λάμψης του φεγγαριού στο χρόνο και στο χώρο, κάνοντας την επιθυμία ανάγκη και την ανάγκη πραγματικότητα. Ακούγοντας τη φωνή της, μια φωνή που έχει φυλακισμένη μέσα της την αλήθεια του ύφους και την ακρίβεια του χρόνου, είναι αδύνατον να μπερδευτείς, είναι αδύνατον να κάνεις λάθος· και δεν είναι δυνατόν ποτέ να την ξεχάσεις.
Η Έλλη Πασπαλά υπόσχεται μια αλησμόνητη ακροαματική εμπειρία. Όπως πολλές φορές έχει αποδείξει, εκπληρώνει τις υποσχέσεις της στο ακέραιο.
