Φλόγα που καίει
Της ξενιτειάς, της μνήμης, του έρωτα και της φωτιάς

«Το 1977 είχαμε έλθει με το Θέατρο Τέχνης να συμμετάσχουμε στο Φεστιβάλ της Επιδαύρου με την περίφημη παράσταση Αχαρνείς του Κουν, που ήταν και η πρώτη μου συνεργασία με τον σκηνοθέτη στο αρχαίο δράμα.
Ακολούθησαν από εκεί και πέρα και για πολλά χρόνια οι παραστάσεις Ειρήνη, Βάκχες, Τρωάδες, Μήδεια, Ιφιγένεια εν Αυλίδι, Πλούτος, Άλκηστη, όπως επίσης με το Εθνικό Θέατρο οι παραστάσεις Ιφιγένεια εν Ταύροις, Ιππείς. Επίσης, παραστάσεις με το ΚΘΒΕ. Μου δόθηκε λοιπόν η ευκαιρία 40 χρόνια μέχρι σήμερα να επικοινωνήσω με τη μουσική μου, μέσω του θεάτρου, μέσω του αρχαίου δράματος, με τον κόσμο της Παλαιάς Επιδαύρου και του Λυγουριού. Απέκτησα πολλούς καλούς φίλους εδώ, αγάπησα και πόνεσα αυτόν τον τόπο που διάλεξα, αν θέλετε, να συγκατοικήσω.
Σήμερα μου δίνεται η ευκαιρία να επικοινωνήσω με έναν πιο άμεσο τρόπο, μέσω των τραγουδιών μου, με τους συμπολίτες μου μπορώ να πω. Θα μπορούσαμε ενδεχομένως σήμερα να γιορτάζαμε μαζί τα σαραντάχρονα της γνωριμίας μας.
Διάλεξα λοιπόν γι' αυτήν την παράσταση τραγούδια από την όλη μουσική μου δραστηριότητα, από την τελευταία μου δουλειά στο τραγούδι, τον κύκλο τραγουδιών «Φλόγα που καίει», εξ ου και ο τίτλος, μέχρι και την πρώτη, την «Καταχνιά», που έγραψα το 1963.
Ο τίτλος και ο υπότιτλος υποδηλώνουν τη θεματολογία και το περιεχόμενο των τραγουδιών της αποψινής παράστασης».

Χρήστος Λεοντής