Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Βιολογία (κατεύθυνση Νευροβιολογίας), Υποκριτική και Θέατρο.

Η θεώρησή του διατρέχεται από δύο επίμονες παραδοχές:

α) Θέατρο είναι η τέχνη πάνω στην ιστορία των ανθρώπων.
β) Δεν υπάρχει στιγμή στην καθημερινότητα που να μην είναι θέατρο μόλις υπάρξει το κατάλληλο βλέμμα.

Τα τελευταία χρόνια τον απασχολούν φανερά πια τρία ζητήματα:
Ι. Έλκεται ανέκαθεν από τις Συναθροίσεις. Αυτός ο τροπισμός των ανθρώπων προς τις συναθροίσεις άρχισε να τον απασχολεί μέσα από την έννοια του Χορού όπως αυτή διατυπώνεται στην τραγωδία. Σαν μια αρχαία δομή που παράγει σύγχρονες φόρμες τόσο μέσα στη θεατρικότητα όσο και μέσα στην καθημερινότητα. Μια δομή με εξαιρετικές ιδιότητες, μια δομή ικανή να παράγει θέατρο, κείμενο, χάος, ιστορικότητα, πολιτική. Μια δομή μηχάνημα του σύγχρονου βλέμματος.
ΙΙ. Οι τρόποι με τους οποίους ένα Υποκείμενο –το σώμα ενός πολίτη με την ιδιότητα του ηθοποιού– μπορεί να εξωθεί τον εαυτό του σε σημείο ώστε να παγιδεύεται μέσα στην πραγματικότητα, μέσα στο Τυχαίο, μετατρέποντας έτσι τον εαυτό του σε ιστορική μαρτυρία / ντοκουμέντο, ως μέθοδος υποκριτικής διαδικασίας.
Εδώ η Βιολογία, όπως και η συνάντησή του με τον Alexander Lowen και τη Βιοενεργειακή Ανάλυση από το 1990, έχει παίξει καθοριστικό ρόλο.
ΙΙΙ. Τέλος, εκείνοι οι τρόποι και οι στιγμές της καθημερινότητας, οι ασήμαντες και συμπτωματικές, που μπορούν να «δηλητηριάζουν» τη θεατρικότητα, σπρώχνοντάς την βίαια προς την ποίηση, το χάπενινγκ, την περφόρμανς, το ντοκουμέντο. Αυτού του είδους η τακτική γραφής, ικανή να παράγει κείμενο, συνιστά αυτό που συνηθίζει να ονομάζει «Η σκηνοθεσία ως δραματουργία».

Επίσης, κάθε θεώρημα που μπορεί να κρύβεται πίσω από όλα αυτά τα φαινόμενα.

Εκτός από την Ελλάδα, έχει παρουσιάσει παραστάσεις του –ή έχει κληθεί να σκηνοθετήσει– σε διεθνή φεστιβάλ και θεατρικούς οργανισμούς σε Αυστρία, Βέλγιο, Βενεζουέλα, Γαλλία, Γερμανία, Γεωργία, Ελβετία, Ιαπωνία, Ισπανία, Ιταλία, Κίνα, Κορέα, Ολλανδία, Πολωνία, Ρωσία, Σερβία.

Έχει προσκληθεί να διευθύνει εργαστήρια ή να συμμετάσχει με εισηγήσεις και σεμινάρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό –Αθήνα, Αλεξάνδρεια, Αμμάν, Βερολίνο (Heiner Müller Gesellschaft), Βρότσλαβ, Ζυρίχη, Θεσσαλονίκη, Καράκας, Κοπεγχάγη, Κρήτη, Λος Άντζελες (Getty Museum/Foundation), Μάαστριχτ, Μανίλα, Μόντρεαλ (Théâtre de l’Opsis), Μόσχα (Anatoly Vasiliev Theatre), Ούμπρια (La MaMa Umbria International), Πράγα, Σεούλ (Korean National University of The Arts), Σίδνεϊ, Ταλίν, Τιφλίδα, Φλωρεντία (Cooperativa Archeologia / Fabbrica Europa)–, στα εξής θέματα:
• Σκηνοθεσία ως Δραματουργία
Μια μεθοδολογία: Συνέντευξη, ΑΣΑΝΣΕΡ, Sightseeing – Η Αφηγηματικότητα σε α΄ και γ΄ πρόσωπο.
• Χορός του αρχαίου δράματος
Οι σύγχρονες μεταμορφώσεις μιας αρχαίας δομής. Αρχές, μεθοδολογία.
• Σωματικές αναστολές και βιοενεργειακή κραυγή
Μια σωματική προσέγγιση της εκπαίδευσης του ηθοποιού βασισμένη στη Βιοενεργειακή Ανάλυση.

Μέλος της Διεθνούς Εταιρείας Heiner Müller και του Διεθνούς Ινστιτούτου Βιοενεργητικής Ανάλυσης.
Το 1983–1984 ιδρύεται το θεατρικό σχήμα «Διπλούς έρως – Εταιρεία θεάτρου», το οποίο αργότερα μετονομάζεται σε Theseum Ensemble.
Πρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου της UNESCO (ITI) από το 2005 έως το 2009.
Καθηγητής στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (2006–2024). Έχει διδάξει επίσης στα πανεπιστήμια Πατρών και Πελοποννήσου.
Γενικός Καλλιτεχνικός Διευθυντής της διοργάνωσης 2023 EΛEVΣΙΣ Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης (ECoC), η οποία τιμήθηκε με το Ευρωπαϊκό Βραβείο «Melina Mercouri Award» για την υψηλή ποιότητα του προγράμματός της (2020–2024).
Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου από τον Σεπτέμβριο του 2025.

ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

1987 Στρίντμπεργκ – Στρίντμπεργκ (Το πρώτο προμήνυμα) του August Strindberg
(Αθήνα)
1993 Μηχανή Άμλετ του Heiner Müller
(Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος – Θεσσαλονίκη)
Medea Fragments του Ευριπίδη (Βρυξέλλες)
1994 Camera degli sposi του Γιώργου Βέλτσου (Αθήνα)
1996 Φάρσα Κάλντεγουεϊ του Botho Strauss (Αθήνα)
1997 Ρομαντισμός
Μια παράσταση του Μιχαήλ Μαρμαρινού (Αθήνα)
1998 Άμλετ. Το δάγκωμα του φιδιού του W. Shakespeare
(Αθήνα, Βελιγράδι – BITEF / Belgrade International Theatre Festival)
Ηλέκτρα του Σοφοκλή
(Επίδαυρος, Θεσσαλονίκη, Δίον, Φίλιπποι)
2000 Αγαμέμνων (The Ghost Sonata) του Αισχύλου
(Αθήνα, Καράκας, Ζυρίχη, Τιφλίδα)
> Τιμητική διάκριση στο διεθνές φεστιβάλ θεάτρου Fundateneo / Festival Internacional de Teatro του Καράκας (από κοινού με τον «Άμλετ» του Eimuntas Nekrošius)
2001 Medeamaterial του Heiner Müller
(Τιφλίδα, Μόσχα)
2002-2006 Εθνικός Ύμνος. Ένα θεώρημα για την ομαδικότητα
Μια παράσταση του Μιχαήλ Μαρμαρινού (Κέρκυρα, Αθήνα, Φλωρεντία, Τιφλίδα, Μόσχα, Σεούλ)
> Βραβείο Σκηνοθεσίας Ελληνικού Έργου και Καλύτερης Παράστασης «Κάρολος Κουν» 2002 (Ένωση Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών)
2004 Ρομέο + Ιουλιέτα. Η τρίτη μνήμη του William Shakespeare (Φλωρεντία, Αθήνα)
2005 Olympic Games – Οδηγίες χρήσεως
Μια παράσταση του Μιχαήλ Μαρμαρινού (Αθήνα)
2005 Agamemnon (The Ghost Sonata) του Αισχύλου
(Seoul Arts Centre – Σεούλ)
2007 Ποιος είναι ο κύριος Κέλερμαν και γιατί λέει όλα αυτά τα βρωμερά πράγματα για μένα; [Μια επίσκεψη στον «Πύργο» του Κάφκα]
Μια παράσταση του Μιχαήλ Μαρμαρινού (Αθήνα)
2007–2009 Πεθαίνω σαν χώρα του Δημήτρη Δημητριάδη
(Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2007 & 2008, Wiener Festwochen 2008, Kunstenfestivaldesarts Brussels 2008, Festival d’Automne à Paris 2009)
2008 Στάλιν – Μια συζήτηση για το ελληνικό θέατρο
Μια παράσταση του Μιχαήλ Μαρμαρινού σε συνεργασία με τον Ακύλλα Καραζήση
(Εθνικό Θέατρο – Αθήνα, Κολωνία)
> Α΄ Βραβείο στο διεθνές φεστιβάλ Politik im Freien Theater της Κολωνίας
2009 Βίοι (ζωές) αγίων
Μια παράσταση του Μιχαήλ Μαρμαρινού (Αθήνα)
Agora: Εin Chor Stasimon
(Volksbühne am Rosa-Luxemburg-Platz – Βερολίνο)
2009–2010 Ακρόπολις. Reconstruction του Stanisław Wyspiański
(Wrocławski Teatr Współczesny – Βρότσλαβ, Theseum Ensemble – Αθήνα)
> Διάκριση από την Ένωση Κριτικών της Πολωνίας ως μία από τις καλύτερες 10 παραστάσεις της χρονιάς (2009)
2011 Ηρακλής μαινόμενος του Ευριπίδη
(Εθνικό Θέατρο – Επίδαυρος)
2012 Romeo + Juliet. The Third Memory του W. Shakespeare
(Tumanishvili Film Actors Theatre – Τιφλίδα)
> Τιμητική διάκριση καλύτερης παράστασης και βραβείο διδασκαλίας και υποκριτικής από την Ένωση Κριτικών της Γεωργίας
2012 Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας του W. Shakespeare
(Εθνικό Θέατρο – Αθήνα)
2012–2013 Insenso του Δημήτρη Δημητριάδη
(Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου – Αθήνα)
2013–2014 Phèdre του Jean Racine
(Comédie-Française – Παρίσι)
2014 Φάουστ I του Goethe
(Στέγη Ιδρύματος Ωνάση – Αθήνα)
2015 Αυτοκρατορία (I have your data) του Γιώργου Βέλτσου
(Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος & Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης)
Νο – Νέκυια (βασισμένο στη ραψωδία λ της «Οδύσσειας» του Ομήρου)
(Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου – Επίδαυρος, Εθνικό Θέατρο Νο – Τόκιο)
> Βραβείο Αρχαίου Δράματος από την Ένωση Ελλήνων Θεατρικών & Μουσικών Κριτικών (2016)
Nostoi. Histoires de retours et d’exodes
Διεθνής παραγωγή της Αρχαιολογικής Εταιρείας Φλωρεντίας, του Ιδρύματος Fabbrica Europa, του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας της Μασσαλίας, του Εθνικού Θεάτρου της Τυνησίας (Τοσκάνη, Καρχηδόνα)
2016 Λυσιστράτη του Αριστοφάνη
(Εθνικό Θέατρο – Επίδαυρος)
2016 Δον Ζουάν του Μολιέρου
(Στέγη Ιδρύματος Ωνάση – Αθήνα)
2017 ΥΟ-ΚΙ-ΧΙ – Το τραγούδι της αιώνιας θλίψης του Κομπάρου Ζεντσίκου
Έργο του Θεάτρου ΝΟ
(Εναλλακτική Σκηνή ΕΛΣ – Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος)
2018 Το τραμ με το όνομα πόθος του Tennessee Williams
(Δημοτικό Θέατρο Πειραιά)
2018 Ηλέκτρα του Σοφοκλή
(Shanghai Dramatic Arts Centre, International Arts Festival of Shanghai)
> Βραβείο Σκηνοθεσίας, Σκηνογραφίας, Α΄ & Β΄ Γυναικείου Ρόλου και Καλύτερης Παράστασης από την Ακαδημία Θεάτρου της Σαγκάης
2020 Κομμώτριες – Μεταπολίτευση
(Theseum Ensemble – Αθήνα / θησείον – Ένα Θέατρο για τις Τέχνες)
2021 Ο Κολοκοτρώνης ατενίζει το μέλλον…
Μια παράσταση του Μιχαήλ Μαρμαρινού και του Ακύλλα Καραζήση
(Εναλλακτική Σκηνή ΕΛΣ – Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος)
2022 Once to be realized
Μουσικό θέατρο βασισμένο στα αταξινόμητα έργα του συνθέτη Γιάννη Χρήστου
(Συμπαραγωγή Münchener Biennale, Deutsche Oper Berlin, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση)
Ιχνευταί του Σοφοκλή
(Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου – Επίδαυρος, Όρος Κυλλήνη, Ηρώδειο)
2025 ζ-η-θ, Ο Ξένος – Μια επιστροφή στις πηγές: Επίσκεψη σε τρεις ραψωδίες
της Οδύσσειας
(ΚΘΒΕ & Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου)

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ – ΒΡΑΒΕΙΑ

1987 Η παράσταση του Μ. Μαρμαρινού «Κλίμαξ» του Jean Genet επιλέγεται για να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην 3η Biennale Νέων Καλλιτεχνών Ευρωπαϊκών Χωρών της Μεσογείου στη Βαρκελώνη.
1991 Μνεία καλύτερου ηθοποιού της χρονιάς για την παράσταση «Η σκιά του Μαρτ» του Stig Dagerman (Απλό Θέατρο, σκηνοθεσία Αντώνη Αντύπα).
2015 Τιμάται με το Μεγάλο Βραβείο Σκηνοθεσίας από το Tumanishvili Film Actors Theatre στην Τιφλίδα για τις παραστάσεις του «Medeamaterial», «Εθνικός Ύμνος», «Ρομέο + Ιουλιέτα».
2016 Του απονέμεται ο τίτλος του Ιππότη του Τάγματος Γραμμάτων και Τεχνών (Chevalier de l’Ordre des Arts et des Lettres) από το Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
2020 Λαμβάνει το Βραβείο Αριστείας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης για τη διεθνή καλλιτεχνική του παρουσία.
2025 Του απονέμεται ο τίτλος του Αξιωματικού του Τάγματος Γραμμάτων και Τεχνών (Officier de l’Ordre des Arts et des Lettres) από το Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.