ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρόδου

Μη με λες Φωφώ, του Βασίλη Αλεξάκη


«Πρόκειται για τη συνέχεια της ιστορίας της Φαίδρας και της τροφού της, Οινώνης, που μας είναι γνωστή από τον Ευριπίδη και τον Ρακίνα. Χιλιάδες χρόνια μετά, σήμερα δηλαδή, οι δύο γυναίκες βρίσκονται σε ένα ερημονήσι, όχι μεγαλύτερο από μια γκαρσονιέρα, και περιμένουν. Τι περιμένουν; Να περάσει κάποιο πλοίο ή να φανεί το θαλάσσιο τέρας που προκάλεσε το χαμό του Ιππόλυτου. Περιμένοντας, τσακώνονται, συμφιλιώνονται, πετάνε βότσαλα στη θάλασσα που αναπόφευκτα λιγοστεύουν το νησί τους, γελούν, ξυπνάνε, άλλοτε με κέφι κι άλλοτε όχι. Η καρτερικότητά τους παραπέμπει στον Γκοντό και το κέφι τους στο Ωραίες μέρες. Η διαφορά είναι ότι συμβαίνει κάτι: εμφανίζεται ο ελληνοαμερικάνος με το φουσκωτό του και τους κεφτέδες της μαμάς του. Διηγείται τις περιπέτειές του στην Αμερική, που δεν απέχουν πολύ από τις περιπέτειες του Θησέα. Κάποτε εμφανίζεται και το τέρας…»


Βασίλης Αλεξάκης