Σύλβια Λιούλιου

Διονύσιος Σολωμός – Ο Λάμπρος, Ζακύνθου αρ. 12

«Ο Λάμπρος θα μείνη Απόσπασμα». Με τα λόγια αυτά ο Σολωμός δίνει και το στίγμα ολόκληρου του έργου του. Έργο-σταθμός του νεότερου ελληνισμού, είναι σα ν’ αντιγράφει τα χαλάσματα ανάμεσα στα οποία δημιουργήθηκε. 
 
Δύο ηθοποιοί αποπειρώνται μια σκηνική έρευνα και μια ανασκαφή σ’ ένα ερειπωμένο ποίημα.
 
Ξεκινώντας από το Ζ.12 Σολωμικό χειρόγραφο, η ταλαντούχα νέα σκηνοθέτις επιχειρεί μια προσέγγιση της τραγικής ιστορίας του Λάμπρου, του «κακοήθους αλλά μεγαλόψυχου άνδρα», και της «δυστυχούς» Μαρίας, με την οποία «έλαβε τέσσερα τέκνα» και που έμελλε να «κάμει χωρίς να το γνωρίζει γυναίκα την εδική του κόρη».