Σημείωμα Διονύση Καψάλη
Ο «Ύμνος εις την Ελευθερίαν» αποτελεί ιδανική περίπτωση προκειμένου να μελετήσουμε την εμπλοκή ενός λογοτεχνικού κειμένου στο ιστορικό γίγνεσθαι καθώς και τη ζωή των ιδεών (όπως η ελευθερία) που δοκιμάζονται μέσα στη δίνη της ιστορίας.
Δεν είναι απλώς ένα λογοτέχνημα που μετέχει δευτερογενώς στην ιστορική δράση, αλλά ένα λογοτέχνημα που καθαυτό αποτελεί ιστορική δράση, που παρεμβαίνει και δρα μέσα στην ιστορία πρωτογενώς και παράγει ιστορικά αποτελέσματα.
Δύο χρόνια μετά τους εορτασμούς για τα διακόσια χρόνια της Επανάστασης, όπου βεβαίως σχολιάστηκε (μολονότι όχι εις βάθος) και ο «Ύμνος», προέχει να μετατοπίσουμε λίγο το βάρος της προσοχής μας από τον «Ύμνο» ως το ποίημα για την Ελευθερία των Ελλήνων (το ποίημα της Ελληνικής Επανάστασης, που αναμφίβολα υπήρξε) στον «Ύμνο» ως το ποίημα για την Ελευθερία όλων, δηλαδή όχι μόνο ημών αλλά και των άλλων: την ελευθερία ως καθολική αξία.