Η Φαίδρα ερωτεύεται, κάνει την κίνηση των τολμηρών ανθρώπων, το αποκαλύπτει και το υπερασπίζεται. Λες και δεν θα μπορούσε να ερωτευθεί κάποιον άλλον, λες και δεν υπήρχαν άλλοι για να αποθεώσει. Εμφανίζεται πάνοπλη, όπως όσοι το εκφράζουν πρώτοι, και απολύτως αδύναμη, ακριβώς για τον ίδιο λόγο. Ο Ιππόλυτος, καλείται να την ακολουθήσει. Η απάντηση σε έναν έρωτα, όμως, όπως και η εκκίνησή του, δεν είναι ποτέ η συνισταμένη λογικών παραμέτρων. Όπως δεν ερωτευόμαστε τους φαινομενικά «ταιριαστούς», έτσι και δεν αρνούμαστε τους άλλους.
Στον αντίποδα της ενοχικής Φαίδρας του αρχαίου μύθου και των κλασικών μεταγραφών της, και εμπνευσμένη από την ερωτική ηρωίδα της Τσβετάγεβα, η σύγχρονη Φαίδρα της Αμάντας Μιχαλοπούλου αναλαμβάνει την ευθύνη της επιθυμίας της και έρχεται αντιμέτωπη με τη φωτιά.
Η παράσταση του Γιάννη Καλαβριανού, προτάσσει μια σύγχρονη ανάγνωση του έργου, αποφεύγοντας το στερεότυπο του αταίριαστου έρωτα, που ακολουθεί τον μύθο της Φαίδρας από την αρχαιότητα ως σήμερα.
Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους
Το έργο Η Φαίδρα καίγεται της Αμάντας Μιχαλοπούλου σε σκηνοθεσία Γιάννη Καλαβριανού μετά την εξαιρετικά πετυχημένη καλοκαιρινή πρεμιέρα στο Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου, ζωντανεύει για μία και μοναδική φορά και στην Αθήνα, στη δημοφιλή σκηνή της Πετρούπολης «Μίνως Βολανάκης», στο πλαίσιο του «Διεθνούς Φεστιβάλ Πέτρας».
Νέα ελληνικά έργα εμπνευσμένα από το αρχαίο δράμα με ανάθεση από το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου
Τέσσερις πρωτοποριακοί *ές συγγραφείς, η Αλεξάνδρα Κ*, ο Γιάννης Μαυριτσάκης, η Αμάντα Μιχαλοπούλου και ο Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης, γράφουν με ανάθεση του Φεστιβάλ από ένα σύγχρονο έργο, συνομιλώντας με τη
Μήδεια, τις
Βάκχες και τον
Ιππόλυτο του Ευριπίδη, και τις
Τραχίνιες του Σοφοκλή. Τέσσερα νέα έργα, με ορίζοντα τέσσερις πρωτότυπες σκηνοθεσίες, που υπογράφουν οι Γιάννος Περλέγκας, Γιώργος Σκεύας, Γιάννης Καλαβριανός και Ελένη Σκότη, στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου.
Πέρα από την ιδιαίτερη δυναμική κάθε κειμένου και κάθε παράστασης ξεχωριστά, πρόκειται για ένα ενιαίο καλλιτεχνικό εγχείρημα, με δραματουργική, ερμηνευτική, κοινωνική, αλλά και εκδοτική διάσταση. Ένα πείραμα που ανακινεί και τονώνει τη δημιουργική διαδικασία από το σημείο μηδέν: Αφενός, τροφοδοτεί τον διάλογο της θεατρικής γραφής με το Αρχαίο Δράμα, προσφέροντας νέο πεδίο αναστοχασμού πάνω στη σχέση των μύθων με τη σύγχρονη ταυτότητα. Αφετέρου, σε μια εξαιρετικά δύσκολη εποχή για τον χώρο του θεάτρου, κινητοποιεί πάνω από τριάντα ηθοποιούς και πολλούς ακόμα ανθρώπους του θεάτρου –σκηνοθέτες, σκηνογράφους, μουσικούς, δραματουργούς, μεταφραστές… έναν ολόκληρο θίασο καλλιτεχνών– που συναποτελούν μια ξεχωριστή ομάδα στο πλαίσιο του φετινού καλλιτεχνικού προγράμματος.
Με το βλέμμα στραμμένο προς το μέλλον, αλλά και προς το εξωτερικό, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η δίγλωσση έκδοση των έργων, στο πλαίσιο μιας ενιαίας θεατρικής σειράς βιβλίων σε συνεργασία με τις Εκδόσεις Νεφέλη. Ένα φιλόδοξο εκδοτικό εγχείρημα, που συμπληρώνει οργανικά τη συνολική αυτή πρωτοβουλία στήριξης και ανάδειξης του ελληνικού θεάτρου.
Λόγω των έκτακτων συνθηκών, οι ημερομηνίες των παραστάσεων είναι πολύ πιθανόν να αλλάξουν
Σκηνοθεσία Γιάννης Καλαβριανός
Σκηνικά Εύα Μανιδάκη
Κοστούμια Βάνα Γιαννούλα
Φωτισμοί Νίκος Βλασόπουλος
Σύνθεση μουσικής Δήμητρα Τρυπάνη
Επιμέλεια κίνησης Μαριάννα Καβαλλιεράτου
Τραγούδι Γιώργος Γλάστρας
Στίχοι Γιάννης Καλαβριανός / Η ηχογράφηση έγινε στο Studio 19st
Έπαιξαν οι μουσικοί Ίλυα Αλγκάερ (κοντραμπάσο), Άντζυ Κασδά (βιολί), Δήμητρα Κοκκινοπούλου (πιάνο), Δέσποινα Σπανού (βιολοντσέλο)
Βοηθός σκηνοθέτη Αλεξία Μπεζίκη
Βοηθός σκηνογράφου Άννα Ζούλια
Φωτογραφίες Ελίνα Γιουνανλή
Παίζουν Άννα Μάσχα (Φαίδρα), Νίκος Λεκάκης (Ιππόλυτος), Μαρία Κοσκινά (Ληώνη), Μαρία Μοσχούρη (Αφροδίτη), Ειρήνη Ιωάννου-Παπανεοφύτου (Άρτεμη)
Εκτέλεση παραγωγής Εταιρεία Θεάτρου Sforaris
Διεύθυνση παραγωγής Κατερίνα Μπερδέκα
Οργάνωση παραγωγής Πάνος Σβολάκης
According to the laws of physics, any change in the velocity of a physical object causes inertia, that is resistance to any change of velocity. Love does not only change our ‘velocity’, our motion, our heartbeats, or number of breaths; it also changes our perception of the world at large. Its origins, magnitude, or culmination being uncertain, love, the greatest trap ever set by nature for the procreation of life, is ultimately an unnatural force. Inert as bodies may initially be, love beckons them to move violently, affecting the subjects of love and subsequently the world around them.
Phaedra falls in love; she makes a bold move, as she reveals and defends her emotions. As if she couldn’t fall in love with somebody else; as if there were no other men for her to worship. She appears to be both powerful, as all those who first profess their love tend to be, and entirely powerless, for the exact same reason.
On the other side of it, Hippolytus is asked to follow her. However, response to love, much like its origin, never quite results from logic. Much like we never fall in love with those who are seemingly good “matches”, we also don’t deny others. We cannot even be sure that those unresponsive to our advances are, in fact, uninterested in us. We know how Hippolytus responded. Yet do we know how he truly felt? Unfortunately, we will never find out.
The younger women in the play may bear the names of goddesses, yet they are by far the most inexperienced characters. Aphrodite and Artemis watch from a distance. At times, they seem almost indifferent or judgemental towards the older women, as if they couldn’t accept that love or sex are a good fit for them. Their mother’s, Lioni’s, attention is divided between her daughter and her friend, Phaedra; suddenly, she has an outburst that precedes the latter’s.
New plays, even when based in older plays, must not be examined with past tools and approaches. Especially when we attempt to explains types of behaviour influenced by the social context and the changes that have taken place on an individual and social level. Therefore, we cannot attribute everything solely to the age gap.
Phaedra is a contemporary woman encountering love. Contemporary individuals, men and women alike, do not fall in love with younger persons in order to feel young again, or in order to feel attractive and desirable, as they perhaps once did, the reason being that today they do feel attractive and desirable. They haven’t yet experienced the onset of old age. Any physical changes are considered treatable; as such, they do not suffer from body dysphoria. Contemporary people’s sense of time and aging has nothing to do with the sense that people used to have once. Phaedra’s sense of self has not shifted. Consequently, she could, in fact, fall in love with someone considerably younger, without expecting this age gap, in and of itself, to be a cause for rejection.
In the end, a form of reconciliation and understanding is reached, as in the wake of a catastrophe, when life once again assumes its inscrutability, with love remaining dark and ready to set everything on fire again.
Yannis Kalavrianos
ΚΑΝΟΝΙΚΟ 15€ • ΦΟΙΤΗΤΙΚO / 65+ / ΚΑΛΛ. ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ 12€ • ΑΜΕΑ / ΑΝΕΡΓΩΝ / ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚO ΚΑΛΛ. ΣΧΟΛΩΝ 5€
Περισσότερες πληροφορίες εδώ
Για την παρακολούθηση της παράστασης, δίνεται η δυνατότητα μεταφοράς των θεατών με πούλμαν προς και από το Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου
Παρέχεται δωρεάν μεταφορά κοινού για το Θέατρο Πέτρας με την αγορά του εισιτηρίου. Το λεωφορείο του Φεστιβάλ αναχωρεί στις 19:00 από το Σύνταγμα (Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη). Κλείστε εισιτήριο εδώ