Συναυλία με τον Paolo Conte

Χωρίς Τίτλο


Οι λιγοστές εμφανίσεις του ιδιόρρυθμου ιταλού τραγουδοποιού έχουν την αξία του σπάνιου. Ο Πάολο Κόντε –που στα τέλη της δεκαετίας του ’60 άφησε τη δικηγορία για να υπηρετήσει το τότε ακμαίο ιταλικό τραγούδι– εδραιώθηκε μουσικά διατηρώντας ανέπαφη την ιδιαιτερότητα των τραγουδιών του και την καλλιτεχνική του αυτονομία. Μακριά από μόδες και τάσεις, με τη βραχνή, ψιθυριστή φωνή του, δεν υπήρξε ποτέ «κανονικός» τραγουδιστής αλλά ερμηνευτής. Αποτελεί διαχρονική αξία στην πλούσια σε τραγουδοποιούς ιταλική σκηνή, επειδή παρέμεινε πιστός σε μια αισθητική βασισμένη σε κλασικές φόρμες: στη μεγάλη ιταλική παράδοση ως προς τη μελωδία και στην παράδοση της τζαζ ως προς την ερμηνεία. Η απόδοση των τραγουδιών του από μια συμφωνική ορχήστρα (της ΕΡΤ) δεν τον τοποθετεί, φυσικά, στο χώρο της κλασικής μουσικής αλλά μάλλον στο πάνθεο των κλασικών της μουσικής [Λ.Α.].