Ακύλλας Καραζήσης

Βρέχει
της Βίλιας Χατζοπούλου

Το έργο ασχολείται με τη διαφορετικότητα. Η εισβολή του διαφορετικού στο ομοιογενές διαταράσει την ρουτίνα της κοινότητας. Το ενδιαφέρον στην περίπτωση αυτή είναι ότι το ομοιογενές, η κοινότητα του έργου, είναι μια φυλή (ή ένα κομμάτι φυλής) Ινδιάνων. Δηλαδή για μας κάτι ιστορικά, κοινωνικά και φυλετικά περιθωριακό. Αυτός δε που εισβάλλει σ΄αυτήν την κοινότητα (στο χωριό) δεν είναι κομμάτι ενός οργανωμένου συνόλου (ενός στρατού π.χ.) αλλά ένας άνθρωπος μόνος, με μοναδική ιδιότητα αυτήν του ταξιδιώτη.Είναι ένας πλάνητας, κάποιος μεταξύ των κόσμων, κάποιος θέσει αμφισβητίας τόσο του δικού του κόσμου όσο και του κόσμου των Ινδιάνων μέσα στον οποίο εισβάλλει. Το ενδιαφέρον για μας βρίσκεται ακριβώς εκεί. Στο ότι το σχήμα είναι ασύμετρο και από τις δύο πλευρές. Οι αποκλίνοντες πολιτισμοί συναντώνται. Κατά τη γνώμη μου ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος για να παραστήσει κανείς κάτι τέτοιο είναι το να προσθέσει μια τρίτη διαφορετικότητα (δίπλα σ΄αυτές των Ινδιάνων και του ταξιδιώτη). Τη διαφορετικότητα της ομάδας που το φτιάχνει: ερασιτεχνισμός (ως στάση), νεανικότητα (ως στάση), διασταύρωση των ειδικοτήτων, ανορθόδοξη χρήση των ανθρώπων παίρνοντας ως κριτήριο επιλογής όχι την επαγγελματική επάρκεια, αλλά κάτι πιο ιδιαίτερο που είναι η θέση του καθενός συνεργάτη μέσα σε έναν πιο δημιουργικό, πιο περίπλοκο κόσμο: τον κόσμο ενός θεατρικού έργου.


Ακύλλας Καραζήσης